ώριος

(I)

-ον, Α

νυχτερινός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὦρος «ύπνος» (αλλά και ὤρος

ἡ νύξ, Ησύχ.)].

————————

(II)

-ον, Α δωρ. τ. τού ούριος (Ι).

————————

(III)

-ία, -ον, θηλ. και -ος, Α [ὥρα]

(ποιητ. τ.)

1. (κυρίως για καρπούς) αυτός που παράγεται την κατάλληλη εποχή τού έτους

2. (για έργο ή ενέργεια) επίκαιρος

3. αυτός που γίνεται την κατάλληλη ώρα τής ημέρας

4. (για άνθος) νέος

5. (για φρούτα) φρέσκος, νωπός

6. αυτός που γίνεται σε ορισμένες εποχές τού έτους («μήτ' ἔαρ γιγνόμενον πολιὸν μήθ' ὥριος ὄμβρος», Ησίοδ.)

7. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ ὥρια

α) όλοι οι καρποί που χαρακτηρίζουν μια εποχή

β) η εποχή τού έτους

γ) οι καθιερωμένες ταφικές ιεροτελεστίες

8. φρ. «ὥριον ἐστί»

(με απρμφ.) είναι ώρα, είναι καιρός να...

επίρρ...

ὡρίως Α

(κατά το λεξ. Σούδα) «κατὰ καιρόν».

————————

(IV)

-ια, -ο και ωριός, -ιά, -ιό, Ν

(διαλ. τ.) ωραίος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ωραίος, με αναβιβασμό τού τόνου, κατά τα ακέριος, στέριος ή κατά το σύνθ. παν-ώριος].